“Dobry koń”, czyli który rumak będzie odpowiedni

Często słyszy się określenie „dobry koń”, tylko co ono oznacza? Jakie cechy konia są wliczane w tego ‘dobrego’?

Najpierw musimy zadać sobie inne, ważniejsze pytanie…
Do czego ma służyć nasz koń? Do wprowadzenia nas w świat jeździecki, przejażdżek do lasu, pracy stricte ujeżdżeniowej, skokowej do poziomu klasy L czy może skoków na poziomie Grand Prix? Musimy określić, na jakim poziomie jeździmy i w jakim dalszym kierunku chcemy iść. Dla jeźdźca początkującego najważniejsze będą cechy charakteru przyszłego rumaka, by był on łagodny w obyciu i wybaczający błędy, na drugim miejscu postawi jego możliwości. Dla jeźdźca, który początki ma już dawno za sobą, a teraz myśli o małym bądź większym sporcie, istotniejsze staną się możliwości, dopiero później charakter wierzchowca.

Rozważmy teraz kilka typów koni oraz to, dla kogo są przeznaczone:

Koń towarzysz
Typ „miś” – koń prawidłowo chodzący w trzech chodach, spokojny w obsłudze, idealny na samotne wędrówki po lesie. Nie nadający się do sportu ani bardziej zaawansowanych treningów, ze względu na brak predyspozycji ruchowych i psychicznych. Są to konie idealne dla jednego jeźdźca, który chce raz na jakiś czas wsiąść w celach rekreacyjnych, a na co dzień jedynie spędzać czas ze swoim rumakiem.

Koń nauczyciel
Koń, który przeprowadzi młodego adepta jeździectwa przez wszystkie jego etapy (jazda na lonży, samodzielny kłus czy pierwsze zagalopowanie) Taki koń musi cechować się spokojnym usposobieniem, miękkim chodem i dobrym wyszkoleniem na głos i sygnały osoby z ziemi. Musi być odczulony na bodźce zewnętrzne, nie może być nadmiernie elektryczny, a także musi wybaczać błędy jeźdźca. Nie mogą reagować ucieczką na stratę równowagi przez jeźdźca czy jego upadek. Ten typ koni musi być także wrażliwy na pomoce –  reagować na delikatną łydkę, kontakt czy półparady, by jeździec miał łatwość nauki.

Koń profesor
Koń najczęściej służący do pierwszych startów w zawodach niezależnie od dyscypliny. Jest to koń po karierze sportowe, który już osiągnął swoje maksimum predyspozycji. Takie konie (na przykładzie konkurencji skoków przez przeszkody) są naskakane na różnego rodzaju parkurach, obyte z wyjazdami i nowymi miejscami, a często mają też za sobą wiele sportowych osiągnięć (analogicznie wygląda to w dyscyplinie ujeżdżenia, tylko tam mówimy o znajomości elementów).

Mimo tego musimy być ostrożni, ponieważ temperamenty i charaktery koni są różne. Według mnie można podzielić je na trzy typy:

Pierwszy typ:
Koń dobrze odpowiadający na pomoce, nienapierający i  niegotujący się do przeszkody. Dobrze ujeżdżony, co oznacza prawidłowe reagowanie na półparadę, łydkę czy dosiad. Stabilny charakter, wypracowany przez lata startami w zawodach. Wrażliwy, ale nie nadmiernie płochliwy. Spokojny w transporcie, jak i w nowych miejscach.  Taki koń jest w stanie wprowadzić jeźdźca na wyżyny poprawnego jeździectwa, a także obyć go z zawodami wyjazdowymi.

Drugi typ:
Koń także poprawnie odpowiadający na pomoce, dobrze ujeżdżony i utalentowany, lecz nadmiernie wrażliwy i płochliwy. Ten typ konia nie jest dla każdego jeźdźca rozpoczynającego swoją przygodę ze startami w zawodach, jest przeznaczony dla jeźdźców doświadczonych, którzy chcą wskoczyć na wyższy szczebel jeździectwa sportowego.

Trzeci typ:
Koń, który nie ma doświadczenia w startach w zawodach, lecz jest ujeżdżony na wysokim poziomie. Przepuszczalny, dobrze odpowiadający na pomoce, znający trudniejsze elementy ujeżdżenia, a przede wszystkim sprawny fizycznie. Nie mający jednak psychiki do startów – silnie przeżywający transport oraz zmiany otoczenia. Takie konie są idealne dla osób niemających aspiracji sportowych, ale chcących pogłębiać swoją wiedzę i umiejętności na znaczącym poziomie.

autor: Marta Adamkiewicz

Copyright © 2022 Stajnia ISKRA
Design: Proformat
crossmenuarrow-right linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram